نژاد اصيل عربي

اصيل عربي گذشته ي اين نژاد هنوز به درستي شناخته نشده است, ولي بي ترديد اين نژاد بسيار بسيار قديمي است و از خاور ميانه و نواحي بياباني يا نيمه بياباني اين منطقه ريشه گرفته است. طي تلاش ساسانيان در پرورش و اصلاح اين نژاد, اسب هاي اصيلي به وجود آمدند كه به خاطر چابكي و مقاومتشان مايه حيرت شدند. اين نژاد در تاريخ براي اصلاح نژاد و مقاوم كردن اسب ها بسيار مورد آميزش قرار گرفت. نژاد اسب هاي اصيل انگليسي از آميزش اسب هاي عرب با اسب هاي محلي (انگليسي) ريشه مي گيرد. خون اين نژاد امروزه تقريباً در رگ هاي همه ي نژاد هاي سبك وزن جاري است.
زندگي دشوار در بيابان هاي خشك باعث شجاعت و مقاومت حيرت برانگيز و تند پايي و صبوري اين نژاد شده است. زندگي او در كنار يا حتي داخل چادر با باديه نشينان نيز باعث خو گرفتن آن با انسان و دلبستگي و اعتماد به او شده است.
قد اين اسب ها بين ۱.۴۵ تا ۱.۵۵ متر است. آن ها مي توانند هر رنگي داشته باشند ولي ابلق نيستند. رنگ مشكي نيز در آنان بسيار نادر است. مو هاي اسب عرب نرم و ابريشم مانند است. يكي از خصوصيات آن دمش است كه بالا نگه داشته شده است (حتي به هنگام حركت). از خوصوصيات ديگر آن سر كوچك و برجسته, گردن بلند و كماني, كمر كوتاه, كپل بالا و افقي و پاهاي ظريف و محكم آن است. پوست اسب عرب نازك و حساس است, به طوري كه رك هاي آن به خصوص در سر, مشخص هستند. پيشاني آن صاف است سوراخ هاي بيني آن بسيار باز مي باشد. به علاوه, اسب عرب بر خلاف ديگر نژاد ها ۱۷ دنده و ۵ مهره ي كمري دارند (به جاب ۱۸ دنده و ۶ مهره ي كمري).
اسب عرب در رشته هاي ورزشي كه در آن ها مقاومت اهميت ويژه اي دارد رايج اند و در مسابقات جهاني مقام هي اول را ازان خود مي كنند. در مسابقات پرش نيز از آنان استفاده مي شود (با وجود قد نسبتاً كوتاهشان). در مسابقات درساژ و كنكور هاي زيبايي نيز اين اسب ها به دليل وقار و ظرافت اندام, خواستار فراواني دارند.