اين نژاد به اسب هاي سرخ پوست معروف است. زيرا براي اولين بار توسط آن ها پرورش داده شده اند. آپالوسا نيز نامي است كه از رودخانه اي به نام پالوس، نزديك يكي از قبايل سرخ پوست گرفته شده است.
خصوصيت بارز اين نژاد لكه هاي رنگي روي بدن آن است. اين لكه ها به شكل ها و رنگ هاي مختلف بر روي زمينه هايي با رنگ هاي متفاوت قرار دارند. به همين دليل اسب هاي اين نژاد از نظر ظاهري بسيار متنوع مي باشند. بلندي جدوگاه اين اسب ها بين ۱.۴۲ تا ۱.۶۳ متر مي باشد. اين اسب داراي سينه اي پهن و كمري كوتاه است. يال و دم اين نژاد خيلي پر پشت نمي باشد.
كوارتر آمريكايياين نژاد آمريكايي بوده و از آميزش نژاد هاي عرب، بارب و اسپانيايي به وجود آمده و با آميزش با اسب هاي اصيل انگليسي اصلاح يافته است. قد متوسط آن حدود ۱.۵۰ متر است. سر آن كوچك و مثلث شكل است و بدني عضلاني دارد. سرعت اين اسب در مسافت هاي كوتاه بالاست و در مسابقات وسترن و رودئو مورد استفاده بسيار قرار مي گيرد. تقريباً همه ي رنگ ها در اين نژاد ديده مي شون
اين نژاد ديرينه‌ي طولاني‌اي ندارد و از آميزش اسب‌هاي اصيل عربي با اسب‌هاي محلي در انگلستان به وجود آمده است. بلندي جدوگاه اسب‌هاي اصيل انگليسي بين ۱.۶۵ تا ۱.۸۰ متر است. اسبان اين نژاد تيز‌پا‌ترين اسب‌هاي دنيا هستند و از آن‌ها در مسابقات اسب‌دواني به خصوص مسابقات تاخت استفاده مي شود. اين اسب‌ها معمولاً در مسابقات درساژ و پرش نيز موفق هستند. اسب‌هاي اصيل انگليسي نسبتاً حساس, زودشكن و عصبي هستند, كه با توجه به تقلا و ريسكي كه حين مسابقات مي‌كنند قابل توجيه است. رنگ بدن آن‌ها نيز معمولاً كهر, كهر تيره, خاكستري و سياه است. رنگ‌هاي ابرش و طلايي نيز در آن‌ها ديده مي شود. رنگ سفيد بسيار نادر است. گردن و پاهاي اين نژاد بسيار كشيده مي‌باشد.
اصيل عربي گذشته ي اين نژاد هنوز به درستي شناخته نشده است, ولي بي ترديد اين نژاد بسيار بسيار قديمي است و از خاور ميانه و نواحي بياباني يا نيمه بياباني اين منطقه ريشه گرفته است. طي تلاش ساسانيان در پرورش و اصلاح اين نژاد, اسب هاي اصيلي به وجود آمدند كه به خاطر چابكي و مقاومتشان مايه حيرت شدند. اين نژاد در تاريخ براي اصلاح نژاد و مقاوم كردن اسب ها بسيار مورد آميزش قرار گرفت. نژاد اسب هاي اصيل انگليسي از آميزش اسب هاي عرب با اسب هاي محلي (انگليسي) ريشه مي گيرد. خون اين نژاد امروزه تقريباً در رگ هاي همه ي نژاد هاي سبك وزن جاري است.
زندگي دشوار در بيابان هاي خشك باعث شجاعت و مقاومت حيرت برانگيز و تند پايي و صبوري اين نژاد شده است. زندگي او در كنار يا حتي داخل چادر با باديه نشينان نيز باعث خو گرفتن آن با انسان و دلبستگي و اعتماد به او شده است.
قد اين اسب ها بين ۱.۴۵ تا ۱.۵۵ متر است. آن ها مي توانند هر رنگي داشته باشند ولي ابلق نيستند. رنگ مشكي نيز در آنان بسيار نادر است. مو هاي اسب عرب نرم و ابريشم مانند است. يكي از خصوصيات آن دمش است كه بالا نگه داشته شده است (حتي به هنگام حركت). از خوصوصيات ديگر آن سر كوچك و برجسته, گردن بلند و كماني, كمر كوتاه, كپل بالا و افقي و پاهاي ظريف و محكم آن است. پوست اسب عرب نازك و حساس است, به طوري كه رك هاي آن به خصوص در سر, مشخص هستند. پيشاني آن صاف است سوراخ هاي بيني آن بسيار باز مي باشد. به علاوه, اسب عرب بر خلاف ديگر نژاد ها ۱۷ دنده و ۵ مهره ي كمري دارند (به جاب ۱۸ دنده و ۶ مهره ي كمري).
اسب عرب در رشته هاي ورزشي كه در آن ها مقاومت اهميت ويژه اي دارد رايج اند و در مسابقات جهاني مقام هي اول را ازان خود مي كنند. در مسابقات پرش نيز از آنان استفاده مي شود (با وجود قد نسبتاً كوتاهشان). در مسابقات درساژ و كنكور هاي زيبايي نيز اين اسب ها به دليل وقار و ظرافت اندام, خواستار فراواني دارند.
اسب يا اسپ پستانداري است از خانواده ي اكوئيدا است كه از ديرباز در زمينه‌هاي كشاورزي، ترابري و همچنين در جنگ‌ها بسان ابزاري براي حركت تند و ضربه زدن به سيستم‌هاي دفاعي دشمن بهره گيري مي‌شده است.
نام اسب همواره با واژه‌هايي مانند چابكي همراه بوده است. پيشينيان براي اسب‌هاي خود احترام بسياري قائل بودند به گونه‌اي كه صاحب اسب، نياكان اسب نژادين خود را تا ۱۲ نسل پشت ميدانست و به هنگام مرگ اسبش به شدت غمگين مي‌شد. همچنين اسب را جانوري نجيب نيز مي‌شناسند. ولي در هنگام خشم اسب نزديكي به او بسيار خطرناك است .
ديگر نژاد ها